به گزارش گروه فرهنگی حیات؛ شهید حسین احمدی‌موقر، سی‌ام خرداد سال ۱۳۴۱، در شهر تهران به دنیا آمد، پدرش عبدالله (فوت۱۳۶۳) و مادرش شهربانو (فوت۱۳۴۹) نام داشت و تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. این شهید بزرگوار از سوی بسیج در جبهه حضور یافت، در بیست و نهم دی ماه سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ در شلمچه از ناحیه دو پا و دو دست مجروح گردید، سپس در ششم تیر ماه سال ۱۳۶۶، در سردشت توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به سینه و پهلو، شهید شد و مزار مطهرش در گلزار شهدای شهر قزوین واقع است.

در متن وصیت‌نامه شهید حسین احمدی‌موقر آمده است:

«صحبت‌هایم با برادران هیأت قرآن: خداوند یار و یاور شما و شما را در انجام تکالیف شرعی یار و مددکار باشد. قدر خودتان را بدانید که در چه راهی قدم برداشته‌اید و برای چه چیز گران بهایی وقت صرف می‌کنید.

یاری کنید مردم عزیز را در یادگیری و فهم قرآن کریم که اجری بسیار فراوان دارد. من از تمام شما عزیزان راضیم و انشاءالله خداوند تبارک و تعالی شما را در کنفِ حمایت خود قرار دهد.

هم اکنون که این موضوعات را برای شما می‌نویسم نقشه عملیاتی را به ما نشان داده‌اند و قرار است به امید خداوند منّان و استعانت از ائمه اطهار و کمک و یاری امام زمان، بقیه‌الله الاعظم (عج) به عملیات روح بخش و تعالی بخش در ورای سرزمین غصب شده‌مان برای دفاع از شر کسانی که به سرزمین اسلامی مان حمله کردند و خواستند فساد کنند و حکومت اسلامی ما را از بین ببرند، برویم.

آنان با اسلام مخالفند و روی اسلام تیغ کشیدند و به این بهانه به ما حمله کردند که ان شاءالله امیدواریم به کمک خداوند و یاری ائمه اطهار (ع) و امام زمان (عج) و رهبری حضرت امام و کمک برادران رزمنده و یاری امت حزب الله هرچه سریع‌تر ریشه‌ی این ظلم و فساد را برکنیم.

برادران عزیز! سعی کنید کارهایتان را برای خدا انجام دهید و تزکیه نفس را در کنار قرآن و تفسیر قرآن را در کنار قرائت آن و فهم صحیح آن را از کانال ولایت و احادیث حفظ کنید که قرآن خدا همیشه با سنت ائمه (ع) می‌باشد.

خودتان را بسازید که عمل بدون ساخته شدن خودمان، بی‌خود است و هدایت قرآن شامل کسانی است که مُتّقی و پرهیزکار باشند. در کارهایتان رابطه با ولایت‌فقیه را از دست ندهید و در راه انقلاب قدم بردارید که خداوند و ائمه اطهار (ع) و خون شهدا در آینده مقابل ما قرار نگیرند.

سعی کنید داخل خط بازی‌ها، غیبت زدن‌ها، تهمت زدن‌ها، دروغ گفتن‌ها و ریا کردن‌ها نشوید که عمل خود را ضایع کرده‌اید. بلکه خود را از این مواضع حتی‌الامکان دور کنید.

رسالت خود را همیشه حفظ کنید. سعی کنید در جامعه همیشه به سازندگی بپردازید که جزو کسانی نباشید که می‌خواهند همه چیز آماده باشد که آن لحظه ما به عقب برخواهیم گشت و هیچ گونه اجری نخواهیم بُرد. برنامه وسیع قرآنی خود را از دست ندهید. جلسات را حفظ کنید و به قوت خود باقی بگذارید و جلسات خانواده‌های شهدا را از دست ندهید.»